Fly Fishing στην Θάλασσα

Details

Στις ψαρευτικές και μη κοινότητες κυριαρχεί η πεποίθηση ότι η τεχνική του fly-fishing απευθύνεται αποκλειστικά στο ψάρεμα της πέστροφας στα γλυκά νερά. Η αλήθεια είναι ότι το ανήσυχο πνεύμα του ανθρώπου έχει προ πολλού ξεπεράσει τα “όρια” των ποταμών ψάχνοντας για νέες συγκινήσεις στα αλμυρά νερά.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχει αναπτυχθεί μια ολοκληρωμένη πρόταση τοποθεσίας-εξοπλισμού-τεχνικής για πολλά θαλάσσια είδη, η οποία πιθανολογείται ότι ξεκίνησε στην Αμερική τις αρχές του 20ου αιώνα για το τροπικό είδος “tarpon” (Megalops atlanticus). Η αναπόφευκτη εξέλιξη της τεχνικής του “f.f.” στα αλμυρά νερά δημιούργησε μια ολόκληρη αγορά εξοπλισμού αποκλειστικά θαλάσσιου και παράλληλα νέες τεχνικές casting εφαρμοσμένες στις ανάγκες του ιδιαίτερου αυτού περιβάλλοντος.

ΓΛΥΚΑ ΝΕΡΑ VS ΑΛΜΥΡΑ ΝΕΡΑ

Ποιές είναι όμως οι βασικές διαφορές ανάμεσα στο fly-fishing του γλυκού και του αλμυρού νερού;

Αν αφήσουμε στην άκρη τον παράγοντα αλάτι που μας υποχρεώνει να χρησιμοποιήσουμε εξοπλισμό ανθεκτικό σε αυτό, η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στις δυο τεχνικές έγκειται στον τρόπο προσέγγισης του θηράματος μας. Έτσι, ενώ στο ψάρεμα της πέστροφας χρησιμοποιούμε κατά κύριο λόγο δολώματα που μιμούνται τις διάφορες φάσεις της ζωής των υδρόβιων και μη εντόμων (εξού και το fly-fishing = ψάρεμα με μύγα), στα αλμυρά νερά χρησιμοποιούμε κυρίως "μύγες" (που λανθασμένα ονομάζουμε έτσι), οι οποίες μιμούνται μικρόψαρα (αθερίνα, σαρδέλα κλπ). Για την ακρίβεια, και στο ψάρεμα της πέστροφας ένα μεγάλο μέρος των δολωμάτων μας μιμείται μικρόψαρα καθ' ότι η πέστροφα είναι ψάρι κυνηγός αλλά αυτό είναι και λογικό εφόσον η μια τεχνική είναι εξέλιξη της άλλης.

Κατά συνέπεια το βασικό μας ερώτημα είναι, ποιό είδος θέλουμε να κυνηγήσουμε στα αλμυρά νερά; Η απάντηση είναι εύκολη: αυτό που είναι σε αφθονία. Στα τροπικά νερά απ' όπου όλα ξεκίνησαν, έχουμε κατά πλείστον ψάρια κυνηγούς, γι' αυτό λοιπόν, η κατεύθυνση που είχε από την αρχή αυτή η τεχνική ήταν να χρησιμοποιεί “μύγες” απομιμήσεις μικρόψαρων. Αν έρθουμε όμως στα ευρωπαϊκά νερά θα δούμε ότι, παραδείγματος χάριν, στην Αγγλία, η έλλειψη κυνηγών οδήγησε τους ψαράδες να αναζητήσουν θηράματα χορτοφάγα όπως ο κέφαλος αλμυρού νερού.

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ SALTWATER FLY FISHING

Στην Μεσόγειο όπου υπάρχει μια σχετική αφθονία κυνηγών, το fly-fishing στην θάλασσα ξεκίνησε δυναμικά στην Ιταλία στις αρχές της δεκατίας του '90 για να ακολουθήσουν η Ισπανία και η Γαλλία. H ποικιλία θηραμάτων που προσφέρουν τα μεσογειακά νερά βοήθησε να αναπτυχθεί αυτή η τεχνική γρήγορα και τοποθεσίες όπως το δέλτα του ποταμού Έβρου (Ισπανία) ή το δέλτα του ποταμού Πάδου (Ιταλία), άρχισαν να εμφανίζονται στον παγκόσμιο χάρτη των απανταχού ψαράδων για το πολύ καλό ψάρεμά τους. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως στα τροπικά νερά, η έλλειψη βασικών υποδομών προστασίας αλλά και η αδυναμία “ψαρευτικής” παιδείας σε συνδυασμό με την αναμενόμενη μόλυνση από την αύξουσα βιομηχανοποίηση των δύο κρατών οδήγησε στη σταδιακή μείωση των ψαριών.

Στον ελλαδικό χώρο το fly-fishing στην θάλασσα είναι σχεδόν ανύπαρκτο παρότι υπάρχει μεγάλη αφθονία θηραμάτων “κυνηγών” και μη. Ενδεικτικά να πω ότι διαθέτουμε μέχρι και ενδημικό είδος Marlin (Tetrapturus belone), αλλά ακόμη και το είδος Κέφαλου που διαθέτουμε (Mugil cephalus) μπορεί να φτάσει πολύ μεγάλες διαστάσεις.

 Εκτός από τα πολλά είδη, διαθέτουμε μια τεράστια ακτογραμμή (13,676 χμ) που μας κατατάσσει ενδέκατους στην παγκόσμια λίστα αλλά και πολλά μικρά και μεγάλα εύφορα δέλτα ποταμών. Παρόλα αυτά, τα πράγματα δεν είναι τόσο ειδυλλιακά όσο φαίνονται. Η μόλυνση, παρά την έλλειψη της λεγόμενης “βαριάς βιομηχανίας”, άρχισε σιγά σιγά να κάνει την εμφάνισή της και προστέθηκε στη λίστα με τα προβλήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια είναι η ανεξέλεγκτη νόμιμη και παράνομη επαγγελματική και ερασιτεχνική αλιεία που βασίζεται στην έλλειψη κρατικού ελέγχου.

ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

Ξεκινώντας λοιπόν το fly-fishing στην θάλασσα πριν ενάμιση χρόνο είχα στο νου μου μάχες με ψάρια τέρατα, αντιθέτως μου πήρε έναν ολόκληρο χρόνο μέχρι να πιάσω το πρώτο μου ψάρι. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να αποβάλλω από μέσα μου την τεχνική προσέγγισης κάποιας ψαρευτικής τοποθεσίας που ήταν εφαρμοσμένη σε άλλες τεχνικές ψαρέματος και να υιοθετήσω μια καινούργια η οποία να μπορεί να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του fly-fishing.

Όσο εύκολο και αν ακούγεται, η τεχνική προσέγγισης μιας τοποθεσίας με βάση το fly fishing είναι πολύ απαιτητική και έχει σαν βασικό στόχο να γίνουμε ένα με το θήραμα που θα επιλέξουμε να κυνηγήσουμε. Αρχικά ένα μεγάλο μέρος της είναι η παρατήρηση και το πιο βασικό αν θέλουμε να έχουμε επιτυχία. Αυτό οφείλεται στο ότι για τα δικά μας θαλασσινά είδη δεν υπάρχει μια βάση δεδομένων για το ψάρεμα με την τεχνική του fly-fishing έτσι όλα ξεκινούν από το μηδέν. Κατά συνέπεια μόνον με την παρατήρηση θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις διατροφικές συνήθειες του “αντιπάλου” μας, να διαμορφώσουμε την κατάλληλη "μύγα" αλλά και την κατάλληλη τεχνική ψαρέματος της.

Εφόσον καταφέρουμε να αλλάξουμε την προσέγγιση μας και να επικεντρωθούμε σε ένα είδος, γρήγορα θα έχουμε επιτυχία. Στην δική μου περίπτωση η επιτυχία με την αλλαγή προσέγγισης χωρίς να το καταλάβω έφερε αλλαγή και στον τρόπο σκέψης μου. Από καιρό είχα υιοθετήσει την τεχνική της άμεσης και ασφαλής απελευθέρωσης των θηραμάτων (catch and release) στα γλυκά νερά, στην θάλασσα παρόλα αυτά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Η πολυπόθητη επιτυχία εκτός από χαρά μου έδωσε και ένα αναπάντεχο σεβασμό προς τον “αντίπαλο” μου. Αυτό είναι και λογικό, βέβαια, γιατί όταν κάνεις τα πάντα για να καταφέρεις να πιάσεις ένα είδος, όταν τελικά πετυχαίνεις το σκοπό σου, χωρίς να το καταλάβεις, έχεις αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση μαζί του οπότε χωρίς δεύτερη σκέψη θα στραφείς στην απελευθέρωσή του για να σου χαρίσει και στο μέλλον δυνατές συγκινήσεις.

Εν κατακλείδι να πω ότι μέσα σε αυτόν τον λίγο καιρό που ασχολούμαι με την θάλασσα επικεντρώθηκα σε 3-4 είδη, αρχικά στόχευσα στο Λαυράκι (Dicentrarchus labrax), μόνιμο κάτοικο των ακτών μας και έπειτα μικρούς αλλά και μεγάλους κυνηγούς, όπως Κοκάλια (Trachurus trachurus), Λιτσομελάνουρα (Trachinotus ovatus), Κυνηγούς (Coryphaena hippurus) κ.α. ανάλογα με την εποχή και μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερα να έχω επιτυχία σε όλα.

Ναι, η αρχή ήταν δύσκολη αλλά οι συγκινήσεις που μου έδωσαν οι επιτυχίες δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Ίσως να είναι αυτό τελικά που ωθεί κάποιον να αφήσει την "ασφάλεια" των συμβατικών τεχνικών ψαρέματος γι' αυτήν την άγνωστη για τα Ελληνικά δεδομένα τεχνική, όπως και το αίσθημα ότι καταφέραμε κάτι μόνοι μας μέσα από σκληρή δουλειά και όχι αγοράζοντας ένα "προκατασκευασμένο" ψάρεμα.

Του Γιούνη Δημήτριου

Email: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.